Odanın diğer ucunda tek başına oturuyordu. Lise son sınıftaki yeni çocuktu. Gizemliydi ama kesinlikle dönüp bir daha bakmaya değerdi. Gözlerimiz buluştu ve o an hissettiğim duygular beni şaşkına çevirdi. Gözlerimi kırpıp başka yöne baktım. O da aynısını yaptı. Biliyorum çünkü ona bir daha göz ucuyla baktım. Ve o da beni yakaladı. Bu yüzden yanımdaki kızları toplayıp kibarlık edip gidip bir merhaba dememiz gerektiğini söyledim. Birlikten kuvvet doğardı.

Benim arkadaş grubumla takılmaya başladı ve kısa sürede kabul gördü. Ama çok geçmeden, ya baş başa yürürken ya da odanın bir köşesinde sohbet ederken buluyorduk kendimizi. Duygularımızı daha çok fiziksel temasla göstermeye başladık. Hayatımda ilk kez kendimi gerçekten güzel hissettim. Dünyam adeta güneşle dolmuştu.

Başlarda bana gerçekten çok iyi davrandı. Bütün arkadaşlarım birlikte ne kadar harika olduğumuzu söylüyordu. Gerçekten bana odaklanmıştı ve benim sevdiğim şeyleri yapmak istiyordu. Bana küçük hediyeler alırdı ve tam zamanında kondurduğu öpücükleri içimin yağlarını eritirdi. Elbette, beni normalde yapmayacağım şeyleri yapmaya ikna ettiği oluyordu ama ben onu memnun etmek istiyordum. Onunla olmak bana harika hissettiriyordu. Herkes çift olduğumuzu biliyordu. Nadiren ayrı kalırdık, sanki yapışık ikiz gibiydik.

Sonra o korkunç istek geldi: “Biraz ayrı kalmaya ihtiyacım var.”

Sonra bir şeyler değişti. Başta pek fark etmedim. Ya da şöyle demeliyim, işaretleri görmezden gelmeyi seçtim. Bir saat geç geldiği ve sonra akşamın geri kalanını özür dileyerek geçirdiği zamanlar… Göz kapaklarının altındaki kızarıklıklar için işin ve okulun onu yorduğunu söylemesi… Aklı başka yerlerdeymiş gibi göründüğü ve dikkatini tekrar bana çekmek zorunda kaldığım anlar… Sonra o korkunç istek geldi: “Biraz ayrı kalmaya ihtiyacım var.”

İstediğini verdim. Geçici bir durum olduğunu düşündüm. Hepimiz stresli dönemlerden geçeriz ve ben onun yanında olmak istememe rağmen o yalnız kalmak istediğini söyledi. Bunun beni etkilememesine çalıştım. Ama etkiledi. Gecenin bir yarısı yastığıma sarılmış ağlarken buluyordum kendimi; bana karşı hislerindeki bu değişikliği onunla nasıl konuşacağımı bilemiyordum.

Artık eskisi kadar ortalarda yoktu. Hayatımdan kayıp gidişini izledim; başta yavaş yavaş… Sonra yokuş aşağı hızlanan bir kaykay gibi hayatımdan hızla çıkıp gitti; beni mahvolmuş, kafası karışmış, reddedilmiş ve acılar içinde bırakarak. Ben ne yapmıştım?

Arkadaşlarım onu başka bir kızla gördüklerini söylemeye başladılar. Biliyorum ki bunu iyiliğim için söylüyorlardı ama ben gerçekten bilmek istemiyordum. İki ay sonra, en sevdiğim takılma mekânlarından birinin önünde belirdi ve konuşup konuşamayacağımızı sordu. Onu neredeyse tanıyamadım. Teni grimsi bir renk almıştı ve gözlerinin altı çökmüştü. Bana çok yakınlaştığımızı ve bunun onu korkuttuğunu ama bensiz olmanın daha kötü olduğunu fark ettiğini söyledi. Onu tekrar kabul ettim ve her şey ilk tanıştığımız zamanki gibiydi. Bir süreliğine. Sonra eski düzen yeniden su yüzüne çıkmaya başladı. Bu sefer, çekip giden bendim. Ünlü bir devlet adamının dediği gibi: “Beni bir kez kandırırsan, ayıp sana. Beni ikinci kez kandırırsan, ayıp bana.”

Üç ay sonra kapımda belirdi. Sonunda itiraf etti. Uyuşturucu kullanıyordu ve bunca zaman boyunca ben aslında diğer kadındım. Benim düzgün ve iyi biri olduğum için onu kurtarabileceğimi düşünmüştü. Ama o kızın ve uyuşturucunun çekimi çok daha güçlüydü. Şimdiyse o kız hamileydi. Onu sevmemesine rağmen, bebekleri için birlikte bir şeyler deneyecekler ve beraber rehabilitasyona gireceklerdi. Bir yanım dürüstlüğü ve cesareti için ona hayranlık duydu ama diğer yanım gözlerini oymak istedi.

Yanlış adam bana pek çok doğru şeyi öğretti. Duygular bir ilişkinin temeli olamaz. Cinsellik de olamaz. Birbirinize özel olmaya karar vermeden önce ağırdan almalı ve birbirinizi tanımalısınız. Onun kendi ailesiyle ve sizin ailenizle nasıl iletişim kurduğuna bakın. Ve yakın, güvendiğiniz arkadaşlarınıza onun hakkındaki dürüst sezgilerini sorun.

Kimseyi değiştiremezsiniz. Onlar da sizi değiştiremez.

Etkilemek istediğiniz kişinin hoşlanmayacağını düşünerek gerçek benliğinizi saklamayın ve sırf karşınızdakini memnun etmek için sürekli bir şeyler yapıp söylemekten kaçının. Bu sahte olmaktır. Sizi olduğunuz kişi için sevmiyorlarsa, o ilişki yürümez. Eğer takıntılarınızı ve tuhaf huylarınızı olduğu gibi kabul edemiyorlarsa, sizi gerçekten umursamıyorlar demektir.

Kimseyi değiştiremezsiniz. Onlar da sizi değiştiremez. Sırf kalbiniz birine kaydı diye olduğunuzdan farklı bir insan olmaya çalışamazsınız. Eğer kendinizle ilgili değiştirmek istediğiniz bir şey varsa, bunu kendiniz için yapmalısınız. Bu baskıyı başka birinin üzerine yıkmak haksızlık olur. Ayrıca, sonuçlar nadiren beklediğiniz gibi olur.

Eğer kendiniz hakkında iyi hissetmiyorsanız, bununla kendiniz başa çıkmalısınız; daha iyi hissetmek için bir başkasına bel bağlamamalısınız. Bu ne ona ne de size karşı adil olur ve gerçek benliğiniz ortaya çıktığında -ki çıkacaktır- büyük ihtimalle sizi bu halinizle sevmeyecektir. Sizi sadece kolay bir hedef veya egosunu tatmin etmek için bir oyun olarak görebilir. Sonuç mu? Birileri, muhtemelen ikiniz de, sonunda incinecektir.

Eğer bir ayrılığın neden olduğu kalp kırıklığının pençesindeyseniz, bunun ne kadar yıkıcı ve utanç verici olabildiğini anlıyoruz. Öfkeyi, sızlatan yalnızlığı ve şüpheyi anlıyoruz. Belki de şu an birlikte olduğunuz erkeğin sizin için yanlış kişi olduğundan endişeleniyorsunuz. Eğer bu konuda konuşacak birine ihtiyacınız varsa, gizliliğe önem veren mentorlarımızdan biri sizin için burada. Aşağıdaki formu doldurmanız yeterli, ekibimizden biri en kısa zamanda size ulaşacaktır.