Henüz sekiz yaşındayken esrar kullanmaya başladım. Dedem medikal nedenlerle içiyordu ve ben de onu her zaman esrar içerken görüyordum. Ortada esrar bıraktığı her an kapıp dışarı çıkıyor ve gizli gizli içiyordum.

On iki yaşındayken başka bir yere taşındık ve o yaştayken yeni bir yere taşınmak çok zor gelmişti. Bir yıl sonra bile, yalnızca iki arkadaş edinebilmiştim. Bu yüzden daha çok esrar içmeye başladım, dertlerimle böyle başa çıkıyordum. Bir gün arkadaşlarım beni ormana kadar takip ettiler ve esrar içerken yakaladılar. Ondan sonra yaklaşık bir buçuk yıl boyunca benimle konuşmadılar. Bir arkadaşım olsun diye çok uğraşmıştım, şimdiyse yanımda hiç kimse kalmamıştı.

Ciddi bir depresyona girmiştim, konuşacak kimsemin olmaması beni bunalıma sürüklemişti. Daha güçlü uyuşturucular kullanmaya başladım ve eninde sonunda parasız olduğumu fark ettim. Daha fazlasını alabilmek için para kazanacak bir işe ihtiyacım vardı. Ben de uyuşturucu ticaretine başladım, bu konuda oldukça iyiydim ve çok para kazandım. Hatta bu işte olan bazı insanlar tarafından ölüm tehditleri bile aldım ve ailemin olan biten hakkında hiçbir fikri yoktu.

Tüm bu zaman boyunca çok üzgündüm, kimsenin beni gerçekten anlamadığını düşünüyor ve hissediyordum. Esrar kafamdaki sesleri bastıran ve beni kendimden uzaklaştıran tek şeydi. Bazen, ağır depresyona girdiğimde silaha bir mermi koyuyor, kafama yöneltip tetiği çekiyordum.

Sonra bir gece, 3 Ocak 2015’te çok fazla esrar içtim. Kalan hepsi yatak odamdaki masamda seriliydi. O gece ya kendimi öldürecektim ya da sahip olduğum tüm uyuşturucuyu içecektim.

Bıçağımı çıkardım, planım bileklerimi kesmekti. Ama müziği çok yüksek sesle açmıştım, annem duyup odama girdi ve olanları görüp çıldırdı. Esrarın dedemin olduğunu düşündü. Ardından babam geldi ve o da çıldırdı.

O gece ya kendimi öldürecektim ya da sahip olduğum tüm uyuşturucuyu içecektim.

O zamanlar babamla sorunlarımız vardı, bu yüzden onun da tüm bunları görmesi durumumuzu daha da kötüleştirdi. Dedemi aramakla tehdit etti ki bu dedemin başını belaya sokardı. Hala bıçağım elimdeydi, babama doğrulttum. Annem nasıl yaptı hatırlamıyorum ama bıçağı elimden kaptı.

O gece hayatımda bir dönüm noktası oldu, olanlar beni gerçekten korkuttu.

Sonrasında, depresyonumla başa çıkabilmek için yardım almaya başladım. Antidepresan kullanmaya ve bir danışmanla görüşmeye başladım. Ocak ayındaki o geceden beri esrar içmedim ve bu kesinlikle her şeyin düzelmesine yardımcı oldu. Hala öfke sorunlarım olmasına rağmen duygularımla fiziksel aktiviteler yoluyla başa çıkabiliyorum ve artık çok daha fazla arkadaşım var.

Belki sen de yalnız hissediyor veya yanlış anlaşılıyorsun. Belki canına kıymayı bile düşünüyorsun. Neler yaşadığın hakkında konuşmak insana gerçekten çok yardımcı oluyor. Eğer iletişim bilgilerini aşağıda yer alan forma yazarsan, hikayeni dinlemek ve yardım etmek için mentorlarımızdan biri en kısa sürede seninle iletişime geçecektir. Bilmeni isterim ki yalnız değilsin.